Bloot

Toen ik opgroeide hoorde je nog vaak het motto: mooi bloot is niet lelijk. Hier mee wilden de geemancipeerde Nederlandse vrouw en man uitdrukking geven aan het recht bloot te zijn en de schoonheid van het menselijk lichaam, ongeacht de leeftijd en/of vorm.

Bloot zien we in Nederland nog steeds veel, want we vinden dat het moet kunnen. Zo is er onlangs een protest door milieu activisten gehouden waarbij ze bloot door Amsterdam fietsten. Ja, je trekt wel aandacht, maar of het nu aangenaam is om te zien, dat is een andere vraag.

In Rotterdam is een tentoonstelling geopend van tientallen foto’s van het vrouwelijk geslachtsdeel. Deze keer bloot  als protest van de Rotterdamse fotografe Mirjam van der Hoek tegen mediabeelden van gladgestreken, perfect gecoiffeerde schaamstreken. Vrouwen zijn allemaal goed zoals we zijn, daar hoeft niet aan gerotzooid te worden vindt van der Hoek en gelijk heeft ze!

En niet alleen in Nederland houden we van bloot. In Engeland bijvoorbeeld hebben ze het het record naaktzwemmen verbroken door met 400 man naakt te gaan zwemmen.  Deze keer is bloot in het kader van sport.

Blijkt dat de mens nog steeds  naakt wil en dat moet ieder natuurlijk voor zich weten (zelf voel ik me toch gemakkelijker met wat kleding aan), maar waarom moet het allemaal in het openbaar? Bloot moet kunnen, maar graag een beetje discreet. Of is het dan opeens veel minder leuk?